Bij bepaalde banen kan het misschien lastig zijn om dit te combineren met glutenvrij leven. Daarom delen wij een ervaringsverhaal van een politieagent met coeliakie. Hij heeft aangegeven om niet met eigen naam in dit artikel te willen verschijnen. Daarom noemen wij hem in dit artikel Ben. Dit artikel komt oorspronkelijk uit ons derde geprinte magazine (nov – 2022). Hele magazine lezen? Je kan hier het gratis bestellen bij Glutenvrijemarkt.com
Voorstellen
Mijn naam is Ben. Ik ben 25 jaar en ik woon in Rijswijk. In mijn vrije tijd rijd ik graag motor, ga ik naar e sportschool en game ik met vrienden. Ook vind ik het leuk een dagje uit te gaan of een serie te kijken. Ik werk bij de politie en ik heb coeliakie.
Mijn diagnose coeliakie kan ik mij niet herinneren, omdat ik als baby al getest werd. Mijn moeder zat hier achteraan. Ik kan mij wel vaag herinneren dat ik van de dokter soms iets met gluten moest eten en daarna weer terug moest voor een onderzoek. Maar eigenlijk eet ik al dus al glutenvrij zolang ik weet!
Gezin
Mijn vader is de enige die wel gluten mag eten. Mijn moeder, drie broers en twee zusjes hebben allemaal ook coeliakie. Nu woon ik niet meer bij mijn ouders, maar heb ik een eigen huisje. Dat is dus makkelijk. Toen ik nog bij mijn vader woonde, was het ook goed geregeld. Hij had een eigen gedeelte in de kast met producten met gluten. De rest van het huis en de keuken waren volledig glutenvrij.
Hoofdagent in Den Haag
Ik ben nu hoofdagent. Als primaire taak heb ik de noodhulp. Dat houd in dat ik inzetbaar ben voor meldingen die burgers maken bij de politie. Dat kan spoed zijn, maar ook andere, kleinere dingen. Bijvoorbeeld overlast door jeugd of een verwarde oudere die weggelopen is uit het verzorgingstehuis.
Ik werk zelf in het centrum van Den Haag. Dat houdt ook in dat ik wel eens word ingezet voor het begeleiden van een demonstratie.
Ik vind het leuk om in het stadscentrum te kunnen werken. Ik zit namelijk niet veel in de auto, maar juist veel op de fiets. Dit heeft ook mijn voorkeur, want in de stad ben je op de fiets een stuk wendbaarder. Ook is het laagdrempeliger voor burgers om mij aan te spreken. Zo heb ik vaak gesprekjes op straat.
Jongensdroom
Toen ik een kleuter was, zei ik al dat ik later bij de politie wilde werken en specifiek de ME. Dit omdat ik ooit ergens de ME heb gezien met schilden, een wapenstok en witte helmen. Dit heeft veel indruk op mij gemaakt. Ik vond het prachtig om te zien.
Toen ik ouder werd, belandde ik in een topsport programma met rugby. hier was ik erg druk mee. Toch liet mijn kinderdroom mij niet los en heb ik op een later moment toch besloten te solliciteren bij de politie.
Opleidingstraject
Als je bij de politie solliciteert, krijg je een uitgebreide medische keuring. Het gaat dan vooral om je oren, ogen, hart, longen enzovoorts. Mijn coeliakie is hierbij niet genoemd of aan de orde gekomen. Ik heb de oude politieopleiding gevolgd. Sinds twee jaar is de opleiding vernieuwd. De opleiding was een mooie afwisseling van school en praktijk. Je begint met acht maanden theorie. Hierna volgden dan vier maanden praktijk, en dit wisselde na die vier maanden weer om naar theorie en terug. Ik vond dit een goede manier om wat ik leerde in de praktijk te kunnen toepassen. Zo bleef het uitdagend en leuk om na een periode in de schoolbanken met nieuwe kennis de straat weer op te kunnen.
Eten tijdens de diensten
Ik zorg ervoor dat ik altijd zelf eten mee heb. Bij een vroege dienst is dit makkelijk: ik smeer als ik wakker ben mijn broodjes en stop ze in mijn tas. Als ik late dienst of een nachtdienst heb, maak ik altijd op mijn vrije dag ervoor warm eten klaar. Meestal genoeg voor vier of vijf maaltijden. Dit vries ik ik dan per portie in. Dit neem ik mee voor de late diensten. Ik kan het gemakkelijk opwarmen in de magnetron. Dit doen overigens veel collega’s. Ik doe het liefst late diensten, dus een warme zelfgemaakte maaltijd vind ik dan het fijnst en lekkerst.
Soms hebben we het idee om tijdens een dienst met z’n allen ergens eten af te halen. Dan proberen we gezamenlijk te eten, voor zover de dienst dat toelaat. Vaak wordt er toch een eenheid wel weggeroepen tijdens de maaltijd, maar dat hoort natuurlijk bij de baan. Ik heb eigenlijk nooit problemen gehad tijdens mijn werk met glutenvrij eten. Soms zijn er wel eens grote acties waar ik voor word ingepland, waarbij het eten wordt verzorgd. Hierbij is vrijwel altijd de optie om een dieetwens door te geven. Ik geef dan aan dat mijn eten glutenvrij moet zijn. Mocht deze mogelijkheid er niet zijn, hoor ik dit van tevoren. dan weet ik dat ik mijn eigen eten mee moet nemen. Dit is maar een paar keer voorgevallen.
Collega’s
Ik krijg vaak vragen van collega’s. Meestal de standaard-vraag: Is het niet allemaal heel moeilijk of vervelend? Die vraag krijgt iedereen met coeliakie wel. Maar ook veel vragen over wat ik wel en niet mag en wat er gebeurt als ik wel gluten zou eten. Intussen weten al mijn collega’s goed wat kruisbesmetting inhoudt en als we bijvoorbeeld buiten werktijd gaan barbecuen, wordt er altijd glutenvrij eten apart bereidt.
Red Velvet Cheesecake Brownies
Een collega op mijn ploeg bakt graag taarten en hij neemt deze dan mee. Hellas moet ik dan altijd passen, want ze zijn niet glutenvrij… Gelukkig kan mijn moeder heel goed bakken en ze maakt alles glutenvrij. Waar ik het meest van houd, zijn de Red Velvet Cheesecake Brownies van haar.
Deze heb ik een keer meegenomen naar mijn werk, en niemand van de collega’s van mijn ploeg kon geloven dat het glutenvrij was! Ze waren echt binnen 10 minuten allemaal op.
Lekker glutenvrij
Ik mis eigenlijk nooit gluten. Ik heb de overgang van glutenvol naar glutenvrij eten niet bewust meegemaakt. En trouwens, er is tegenwoordig bijna overal wel een glutenvrij alternatief voor. Eerlijk gezegd denk ik zelfs, dat ik lekkerder eet dan veel mensen die wel gluten eten!
Glutenblunder
Als kleuter was ik een keer op een kinderfeestje. Er waren broodjes knakworst voor alle kinderen. Er was ook speciaal een glutenvrij broodje. Maar toen ik deze kreeg, vond ik het apart dat mijn broodje er precies hetzelfde uitzag als het kindje naast mij. Dat is normaal nooit zo. Toen ik nét een paar happen op had, kwamen twee ouders naar me toegerend. Het broodje was per ongeluk verwisseld! Helaas, toen was het al te laat. Daarna heb ik met buikpijn thuis gezeten.
Ik heb af en toe last gehad van kruisbesmetting. Meestal kwam dit als ik bij iemand uitgenodigd was, die niet goed weet hoe kruisbesmetting werkt.
Tips voor werken bij de politie met coeliakie
Zorg ervoor dat je een beetje kan koken! Dat scheelt ene hoop. En let op kruisbesmetting. Als je nieuw bent, weten je collega’s misschien nog niet hoe heftig coeliakie kan zijn en hoe belangrijk glutenvrij eten is voor jou. Houd daar rekening mee.
