Het begon allemaal al als klein meisje. Ik had altijd last van obstipatie en had flink wat middeltjes, drankjes en pilletjes om dit te verhelpen, zowel homeopathisch als van de huisarts.
Een prikkelbare darm?
In mijn basisschoolperiode had ik regelmatig last van misselijkheid en overgeven. Ook had ik veel last van darmklachten en een opgeblazen gevoel. Ik ben daarvoor regelmatig naar de dokter geweest en die vertelde mij iedere keer opnieuw dat het een prikkelbare darm was, en dat ik maar moest opletten met wat ik at. Zo kwakkelde ik maar een beetje door.
Ik werd 12 en ging naar de middelbare school. In de brugklas kreeg ik ineens last van heel erge vermoeidheid. Ik dacht dat het normaal was, want ik moest altijd 12 kilometer naar school fietsen, heen en terug. En al die nieuwe indrukken van huiswerk, nieuwe vakken, nieuwe docenten en nieuwe klasgenoten kostten ook veel energie. Maar de vermoeidheid ging niet over. Ik werd getest op pfeiffer, wat ik gelukkig niet had. Maar wat was het dan wel? Nog jarenlang bleef het allemaal maar vaag wat ik nou precies had, maar de klachten bleven.
De druppel
Uiteindelijk, op mijn 19e, was ik het zo zat. De druppel was dat ik op een avond voor de zoveelste keer zonder verklaarbare reden boven de wc hing. Ik ben toen wéér naar de huisarts gegaan, en in plaats van het advies van hun kant aan te horen heb ik zelf een bloedtest geëist omdat ik voelde dat er iets mis was.
De tests en dan de resultaten
Zo gezegd zo gedaan. In november 2015 stuurde de huisarts me door naar een MDL-arts en werd er bloed geprikt. Na een week wachten op de uitslag mocht ik terugkomen. Ik ging zitten, en de arts vertelde mij dat mijn bloedwaardes op de 152 zaten. Het was dus al hartstikke duidelijk dat gluten jarenlang de boosdoener waren van al mijn klachten. Maar, om ook zeker te weten of het ook om Coeliakie ging, kreeg ik ook een darmbiopt.
Stadium 3C kwam eruit. Ook had ik een tekort aan vitamines en beginnende botontkalking omdat mijn lichaam jarenlang niet genoeg voedingstoffen had opgenomen. Op dat moment wist ik allemaal nog niet goed wat me te wachten stond. Ik wist amper wat gluten waren en dacht dat ik alleen de pasta’s en de broodjes moest laten staan.
De MDL-arts adviseerde mij om naar een diëtiste te gaan, omdat glutenvrij eten en leven echt niet zo gewoon en makkelijk is als het lijkt.
8 december 2015 was de eerste dag dat ik volledig glutenvrij moest leven. De dagen daarvoor heb ik heel ongegeneerd alles gegeten waar ik zin in had. Een soort afscheid van een levensstijl om het maar zo te zeggen.
De eerste maanden
De diëtiste heeft mij de eerste maanden heel goed op weg geholpen. Van handige tips en tricks, tot leuke glutenvrije recepten die ik kon proberen.
Na ongeveer driekwart jaar begon ik fysiek en mentaal ook daadwerkelijk verschil te merken. Ik had voorheen klachten waarvan ik niet eens wist dat het klachten waren die met de gluten te maken hadden, zoals bijvoorbeeld hoofdpijn, of ‘brainfog’. Ook mijn nagels werden sterker, mijn haar werd dikker, de wallen onder mijn ogen verdwenen en ik was veel minder vermoeid.
Hoe gaat het nu?
Voordat ik glutenvrij was lag ik soms om 9 uur ’s avonds al op bed, ook in het weekend, omdat ik simpelweg te moe was. Ik had dag in dag uit buikpijn en had standaard wel een aantal keren in de maand dat ik moest overgeven. Op dit moment ben ik in november 4 jaar glutenvrij en ik ben superblij dat ik glutenvrij ben, ondanks dat ik soms wel lekkere gebakjes af moet staan op een verjaardag, of goed moet zoeken naar een restaurant. Ik weet waarvoor ik het doe, en dat is het meer dan waard!
