Een uitje vraagt bij ons nogal wat voorbereiding. Dat is niet erg. Maar het kost wel tijd. Voor papa’s verjaardag gingen we naar Het Openluchtmuseum. Leuk voor ons, voor onze vrienden en leuk voor de kinderen. Prima!
GLUTENVRIJE POFFERTJES
De website liet blijken dat er van alles mogelijk was. Zelfs poffertjes, hoera! Verheugd begon ik te bellen, want check-check-dubbel-check. Alles en Altijd. ‘Ja mevrouw, we hebben echt glutenvrije poffertjes. Ze worden op een aparte poffertjesplaat gebakken.’ ‘Meent u dat nou? Dat heb ik nog niet eerder mee gemaakt!’ ‘Jazeker mevrouw, dat wordt hier goed verzorgd!’ ‘Nou meneer, bedankt hoor, hier kan ik mijn dochter vast heel blij mee maken!’.
Toen ik Mette vertelde van de poffertjes, was ze bij lange na niet zo blij als dat ik was. ‘Ik vind die poffertjes uit de magnetron (aardappelzetmeel, vreselijk droog) niet zo lekker meer mam.’ ‘Meid, snap ik, maar deze zijn vers. Supervers! We gaan het gewoon proberen!’
In de tas zaten glutenvrije broodjes (you never know) en gewone krentenbollen, Lasse’s favoriet. Glutenvrije snoepjes, koekjes, je kent het wel. Niet zonder op pad. Ik had de broodjes maar niet gesmeerd, want Joehoe, poffertjes, here we come! Oh en het openluchtmuseum ook natuurlijk.
POFFERTJES VS PATAT
Lunchtijd en we kwamen uit bij de poffertjeskraam. Iedereen ging braaf zitten en ik liep met mijn vriendin richting bakplaat voor de laatste check. Geen glutenvrije poffertjesplaat. Ja, wel diepvriespoffertjes, uit de magnetron. ‘Wij weten van niks mevrouw, wie heeft u gesproken?’ Hoe vaak we in zo’n situatie terecht zijn gekomen kan ik me niet meer heugen, maar de teleurstelling is amper meer een teleurstelling. Meestal toch wel een bevestiging dat je nooit uit kan gaan van ‘het komt wel goed’. Toen de oudste dochter van onze vrienden aangaf dat er ergens om het hoekje ook een friettentje zat, trokken Mette en ik een sprintje. En bij de opmerking dat Mette geen gluten mocht eten, werd ons direct verteld dat de frietjes glutenvrij waren, ze apart gebakken werden èn dat er zelfs glutenvrije mayo was. Hoera!
EIND GOED, AL GOED
Bij de verhuizing van het ene terras naar het andere terras gaf iedereen toe überhaupt liever frietjes te eten, wat ik dan weer ontroerend lief vond. Wat past iedereen zich toch aan, zonder dat te laten merken. Iedereen blij! Mette heeft het nu nog over de allerlekkerste frietjes ooit. En ik? Ik heb die enkele traan, die me soms overvalt, maar even weg-geknipperd.
