Saskia was net 14 toen ze voor ’t eerst op dieet ging. Niet dat ze zwaar was. Integendeel. Saskia had een heel normaal gewicht voor een meisje van haar lengte. In het weekend ging ze altijd hardlopen met vriendinnen en na een tijdje gaat ze ook op doordeweekse dagen elke dag een rondje rennen.
Bij het avondeten schuift Saskia steeds vaker de aardappels opzij. Na een paar maanden is Saskia al heel veel kilo’s kwijt maar als ze in de spiegel kijkt ziet ze niet wat andere mensen zien. Ze is dik, vet, lelijk en veel te veel. Het moet er allemaal af! En weg en minder…
Saskia verzint dat ze ook coeliakie heeft
Op school leert Saskia de leuke Nina kennen en Nina heeft Coeliakie. Dan mag je een heleboel dingen niet meer eten, zo lijkt ’t. Omdat Saskia steeds vaker lastige vragen krijgt als ze alweer geen hap naar binnen krijgt bedenkt ze dat niemand ooit lastig doet als Nina iets niet mag eten en vanaf dat moment verzint Saskia dat ze zelf ook coeliakie heeft en geen gluten meer mag hebben.
Een eetstoornis
Als haar moeder op school moet komen omdat Saskia bij gym is flauwgevallen vraagt de mentor aan haar moeder of het iets met haar coeliakie te maken kan hebben. De moeder van Saskia schrikt een beetje van die vraag en Saskia begint te huilen. De volgende dag gaan ze samen naar de huisarts om te praten over Saskia’s vreemde eetrituelen en het extreme diëten en de huisarts is het met de moeder van Saskia eens. Ze heeft een eetstoornis en vanaf dan krijgt Saskia hulp van een kliniek gespecialiseerd in anorexia.
Wat zegt Saskia nu over die tijd?
Ik was in de ban van mijn ziekte. De anorexia had zoveel grip op mijn hele denken en doen. Ik weet dat coeliakie best een ernstige ziekte is en ik schaam mij voor het feit dat ik verzon dat ik ook geen gluten meer mocht. Maar het was niet de echte Saskia die dat deed! Het was écht mijn eetstoornis die elk excuus om niet te hoeven eten aangreep. Het is lastig uit te leggen maar die innerlijke strijd is heel erg zwaar en ik was in die tijd altijd uitgeput. De enige momenten waarop ik mij goed voelde was als de weegschaal weer een kilo minder aangaf. Maar dat is natuurlijk niet vol te houden. Op een gegeven moment zijn er gewoon geen kilo’s meer die je kunt inruilen voor dat stukje gevoel. Dan ben je op het punt dat je geen vet meer kwijtraakt maar jezelf. Je organen gaan stuk en nog steeds denk je dat je veel te veel en veel te zwaar bent.
Inmiddels is Saskia een gezonde vrouw van begin dertig. Het eetstoornis ligt nog altijd op de loer en Saskia heeft nog steeds veel moeite met haar zelfbeeld. Ze hoopt dat mensen met dit verhaal begrip hebben voor het feit dat de anorexia je de gekste dingen laat doen en zeggen. Maar wees ook alert bij jonge mensen die tijdens het diëten opeens ook allerlei allergieën noemen die nog meer restricties met zich meenemen. Bij Saskia had de omgeving pas laat door dat er iets ernstigs aan de hand was.