Een zware depressie bleek eigenlijk coeliakie te zijn. Het overkwam Merel*. Ze slikte jarenlang heftige medicatie met veel bijwerkingen. Tot een arts eindelijk de juiste diagnose stelde. “Ik ben die arts nog elke dag dankbaar voor mijn leven dat ik nu weer terug heb” schrijft Merel.
Coeliakie
Coeliakie (spreek uit als seu-li-a-kie) is een auto-immuunziekte waar op dit moment nog geen medicijn tegen bestaat. Een levenslang glutenvrij dieet is de enige manier om klachtenvrij te leven. Dat is soms nog best lastig.
Bij coeliakiepatiënten raakt het slijmvlies van de dunne darm beschadigd als men gluten eet. Dat kan voor heftige klachten zorgen zoals buikpijn, hoofdpijn, diarree, obstipatie, vermoeidheid en in Merel’s geval zorgt de coeliakie vooral voor zware depressies die als een donkere wolk haar leven beïnvloeden.
Depressief
Merel schrijft dat ze al sinds haar jeugd veel vage klachten had. Vaak buikpijn, moe zonder reden en altijd wallen onder haar ogen. Al snel belandt Merel bij een psycholoog en daar krijgt ze te horen dat ze aan een depressie lijdt. Er worden medicijnen voorgeschreven en Merel slikt haar hele jeugd en jong volwassen jaren medicatie die haar brein en lichaam behoorlijk aantasten. “Ik kwam veel aan door de medicatie en daardoor ging ik mij juist nóg slechter voelen. De somberheid bleef en eigenlijk werden de klachten met de jaren alleen maar erger”.
Met spoed naar het ziekenhuis
Toen Merel een keer zoveel buikpijn kreeg dat haar toenmalige huisgenoten de ambulance bellen komt er eindelijk een juiste diagnose. Het voelde alsof mij buik ging exploderen. Alles was zo opgezet en zo pijnlijk. Ik wist niet meer waar ik het moest zoeken. Een van mijn huisgenoten heeft toen een ambulance gebeld. Ze dachten eerst aan een alvleesklierontsteking maar ik had geen koorts. Toen was er een arts die verder vroeg. Het balletje ging rollen en eindelijk kwam daar de juiste diagnose. Ik had coeliakie. Ik wist toen nog geeneens dat dit ook mijn somberheid zou verklaren.
Mijn leven terug
Ik kreeg vanaf dat moment weer langzaam mijn leven terug. Ik ben die arts nog elke dag dankbaar. Toen ik glutenvrij ging eten merkte ik al heel snel verschil en toen ik in gesprek met de MDL arts ook besloot om mijn andere medicatie voorzichtig af te bouwen ging het al gauw veel beter. Ik heb momenteel helemaal geen medicatie meer nodig. Ik krijg alleen nog vitamine D en B12 omdat ik zo lang zoveel tekort kwam. Ik ben een heel ander mens en ik zit weer goed in mij vel. Ik hoop dat er meer aandacht komt voor depressie als symptoom en niet als ziektebeeld. Daar zouden heel veel mensen baat bij hebben.
Herken jij jezelf in het verhaal van Merel. Overleg het met een arts of specialist.
*Merel is een gefingeerde naam wegens privacy. Haar echte naam is bij de redactie bekend.
